"Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" Lisa See

źródło:merlin.pl

Laotong i nu shu – dwie rzeczy, które w dawnej chińskiej kulturze były jedynymi źródłami radości dla pozbawionych miłości i ciepła kobiet. Przyjaciółka od serca, bratnia dusza i specjalne kobiece pismo, w którym mogły wypowiadać swe najskrytsze myśli. Niesamowita opowieść o laotong odmalowana na tle bogatej chińskiej kultury, pełna emocji historia związku, który dwóm kobietom pozwala przetrwać trudy codzienności - aranżowane małżeństwa, radość i tragedie macierzyństwa. Powieść, która nie wartościuje i nie ocenia, stawiająca fascynujące pytania o istotę kobiecej przyjaźni, kryteria piękna przyjęte w danej kulturze, mówi o rzeczach uniwersalnych – miłości, przyjaźni.

Rzadko czytam książki dotyczące Wschodu, ale udział w wyzwaniu Book-Trotter zobowiązuje i trzeba było znaleźć w tym miesiącu coś chińskiego. Mój wybór padł na "Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" Lisy See i jestem zachwycona!

Autorka w sposób bardzo plastyczny przedstawia świat i codzienne życie chińskich kobiet w XIX wieku. Narratorką jest Lilia, która snuje swą opowieść od Dni Córki, poprzez Dni Upinania Włosów, Dni Soli i Ryżu po Dni Spokojnego Siedzenia. Świat, w którym narodziny dziewczynki nie są powodem do najmniejszej radości, nie był łatwy dla żadnej kobiety, nawet w bogatszych rodzinach. Większość życia spędzały w pokoju kobiet - na piętrze lub poddaszu. Od małego przyzwyczajane do bezwzględnego posłuszeństwa, uczone, że tylko poprzez ból osiągną piękno, mogły znaleźć zrozumienie jedynie w sercu drugiej kobiety. Dlatego tak ważne były związki zawierane przez niespokrewnione ze sobą kobiety - kilka dziewczynek z tej samej wioski, jeszcze przed rytuałem krępowania stóp, stawało się zaprzysiężonymi siostrami - często spotykały się, razem uczyły się zajęć praktycznych, dbania o dom i rodzinę, ale również sekretnego pisma kobiet, dzięki któremu mogły przesyłać sobie wiadomości. Po zamążpójściu ostatniej z sióstr związek się rozpadał. Kobiety przeprowadzały się do rodziny męża, w nowym miejscu mogły znaleźć nowe siostry wśród zamężnych kobiet.

Szczególnym związkiem między kobietami był laotong - "takie same". Dwie dziewczynki, urodzone tego samego dnia, mające tyle samo braci i sióstr, o podobnej urodzie zawierały umowę, w której przysięgały wieczną przyjaźń i wzajemne wspieranie się. Kontrakt był podpisywany w świątyni bogini płodności Gupo.

"Kwiat Śniegu i sekretny wachlarz" to opowieść o takim własnie wyjątkowym związku laotong, pomiędzy Lilią a Kwiatem Śniegu. Ale nie jest to tylko powieść o przyjaźni dwóch kobiet.  To historia wielu anonimowych kobiet, których życie wypełniała ciężka praca i smutek. Pełen  emocji i szczegółów obraz chińskiej kultury, zwyczajów, wierzeń, stylu życia, opowieści przekazywanych z pokolenia na pokolenie oraz fascynująca historia sekretnego pisma kobiet nu-shu.

Pośród opisów rytuałów, ceremonii i strojów nie zabrakło też posiłków - tych codziennych jak i świątecznych, specjalnych potraw podawanych dziewczynkom, by zmiękczyć ich kości przed i w trakcie krępowania bandażami stóp w celu uzyskania doskonałych "złotych lilii", czy też opisy przypraw i dań, których musiała unikać kobieta w ciąży. Jedną z niewielu przyjemności jakie spotkały bohaterki książki były wizyty u Starego Zuo, który prowadził kram ze słodyczami. 

...smaży kostki taro, aż stają się miękkie w środku, lecz twarde i chrupiące z zewnątrz. Potem topi cukier w dużym woku, na ostrym ogniu. (...) potem wrzuca do niego usmażone kostki taro i miesza, aż dokładnie oblepią się karmelem. Wygarnia kostki na talerz i stawia je przed tobą na stole, obok zaś miseczkę z zimną wodą. (...) trzeba więc chwycić ją [kostkę taro] pałeczkami i zanurzyć w wodzie. Trzask, trzask, trzask! Taki dźwięk wydaje twardniejący cukier. Kiedy wbijasz zęby w kostkę, cukrowa polewa cudownie trzeszczy, zewnętrzna warstwa taro jest chrupiąca, a środek zupełnie mięciutki... (str. 71)

Pewnie trudno byłoby nam wypróbować ten przepis ze względu na niewystępującą w Polsce roślinę taro - inna jej nazwa to kolokazja. Jest to bulwiasta roślina uprawiana od tysięcy lat w Azji, w klimacie tropikalnym, obecnie również w Polinezji, Afryce i Amerykach. Jej bulwy zawierają ponad 90% skrobi, często przerabiana na mąkę.

źródło: pl.wikipedia.org

Gdyby jednak ktoś miał dostęp do taro i chciał przygotować deser, którym raczyły się Lilia i Kwiat Śniegu - polecam szczegółowe wskazówki z oficjalnej strony autorki: Taro recipe.

Zdjęcia z filmu Snow Flower and the Secret Fan pochodzą ze strony http://pinnaclefilms.com.au/

Notatka o książce ukazała się najpierw na moim blogu: Czytanie przy kominku i nie tylko.